Circustheater glijdt uit naar variété.
Cirkus Cirkör met 99 % unknown. | 19 Augustus 2005 |
"The world is wonderful, life is wonderful." Met deze kreten probeert een man in het zwart en met hoed het publiek enthousiast te maken. Het duurt toch wel lang voordat er een lauw applausje van de goed gevulde tribune komt. Daarna prutst de man wat aan een geraamte naast hem, zegt dat er 99 % van het lichaam onbekend is. Dat zullen we dus nu gaan ontdekken. Ondertussen vallen er wat armen en benen van het geraamte af, het hoofd zit los. Ik vat de humor niet. Ik niet alleen, vrees ik. Kortom, dit belooft een moeizame zit te worden.
Het Zweedse Cirkus Cirkör komt nu voor de derde keer naar de Zomer van Antwerpen. Toen ik ze 5 jaar geleden voor de eerste keer zag, vond ik ze echt goed. Lekker punky en maf, absurde knappe acrobatie, spitsvondige gags, een lekker anarchistische mengeling van circus en theater. De artiest als een marginale outsider.
In de tweede productie van een paar jaar geleden stak het showelement de kop op. Grappige vondsten werden uitgemolken, het effectbejag lag er dik op. Inventief waren toen nog de met grote ballonnen overtrokken lichamen. Een grote ballon op twee korte benen, of net andersom, een hoppende ballon met een klein hoofdje daarboven uitstekend. Ballonnen waarin een of twee lichamen verborgen zaten, en die voor verrassende bewegingen zorgden. Een theaterthema was toen niet echt aanwezig, alles hing wat met haken en ogen aan elkaar.
Cirkör trapte toen in de valkuil waarin ik menig goed gestart circustheater heb zien duikelen. De productie vervlakt tot een show, tot louter entertainment, tot slechts een tonen van menselijke kunstjes, en daarmee zichzelf bewieroken. Terwijl goed circustheater een symbiose is van lichamelijke kunsten uit het circus met theaterelementen zoals een verhaallijn, thema's, dramaturgie, sfeerschepping, verschillende lagen, enzovoorts.
In de nieuwe show is er wel een thema, n.l. het menselijke lichaam. Dat wordt uitdrukkelijk gezegd en getoond. Er wordt gezocht naar het DNA, naar de cellen, naar spermatozoďden, naar de visualisering van gedachten. Op de achterwand krijg je videoprojecties te zien van bloedcellen, zenuwvaten, poliepen, de binnenkant van het strottenhoofd of van darmen, enzovoorts. Tegen die achtergrond van mooie macrobeelden, bewegen de acrobaten. In steeds andere gewaden zijn ze gehuld, de kleur past bij het lichaamsdeel dat uitgebeeld wordt. Ze springen, hangen in koorden en doeken, maken al dan niet vernuftige kunstjes, jongleren, verwachten applaus. De negen artiesten zijn technisch lichamelijk heel knap. In welke bochten zij zich kunnen wringen, hoe zij zichzelf in de knoop leggen, petje af voor deze slangenmensen. Maar daar blijft het dan bij. Het thema van het menselijk lichaam wordt uitgemolken, de rode draad is humoristisch bedoeld, maar werkt op de zenuwen. Dit is niet leuk meer. Het live orkest zorgt voor leuke soundeffecten, maar waarom moet er dan weer ŕ la Cirque du Soleil zo'n esoterisch gezang ten hemel gedreven worden? Ook de aangekondigde poëzie (naast humor) vind ik niet in deze productie. Ik wil als toeschouwer meer dan show en variété.
Theatermaggezien heeft op haar kaartje Bertolt Brecht geciteerd: "Ik wil een theater waarin de bezoekers bij de vestiaire wel hun hoed maar niet hun hersens in bewaring geven." Ik wil een circustheater dat een artistieke meerwaarde geeft aan lichaamstechnieken.
En een artistieke invulling van de acrobatische vaardigheid heb ik (alweer) gemist bij deze productie van Cirkus Cirkör.
Nog tot en met 26 augustus op de Zomer van Antwerpen.
Info: www.zva.be
|
| Dit artikel werd reeds 69 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|