Theatermaggezien ®
omdat theater belangrijk is...
ARCHIEF 2000 - 2014

Mijmerend fluistertheater als ritueel.
Droomedaris-rex, Het fluistertheater van Floor, Oto en Titus
8 Juli 2005

Ik denk… Ik geloof dat oren… als ogen zijn, maar dan aan de binnenkant van je hoofd. Ogen kijken naar buiten en oren…naar binnen. Met deze woorden beginnen de twee speelsters hun productie over Floor, Oto en Titus. Het wordt fluistertheater genoemd. Het is een intiem verteltheater met focus op het gesproken woord, de klanken en de muziek. Maar er valt ook wat te zien. Een visueel hoorspel, zonder echter de geluidenmachinerie. Alles verloopt heel zacht, alles gaat heel organisch en teder in elkaar over.

Michaël De Cock schreef naast zijn acteerwerk al een kinderboek Floor, Oto en Titus. Als dat zou kunnen. Nu heeft hij dat boek aangevuld met andere verhalen, en die worden onder zijn regie in een tentje gebracht. Het zijn mijmerverhalen, echte grootse avonturen gebeuren er niet. Het blijft beperkt tot klimmen in een grote oude eik, tot het wachten op het horen van de wiwivogel tijdens de overgang van nacht naar dag, tot het er op los zoenen. Mijmerende verhalen met filosofische, bijwijlen morele, inslag. De drie figuren Floor Oto en Titus zijn vergelijkbaar met de krekel, de eekhoorn en de olifant uit de verhalen van Toon Tellegen. In de vertelseltjes van De Cock zit een gelijkaardige intimistische, zachtaardige sfeer. Zeker door de manier waarop ze gebracht worden. Het publiek, jong en oud, zit in een klein tentje knus bij elkaar. Ieder heeft een koptelefoon op. In het midden zitten twee speelsters aan een tafeltje tegenover elkaar, elk achter een microfoon. (Veerle Dobbelaere, Sophie Derijcke en Nathalie Meskens: elke voorstelling spelen er twee van de drie. Ik zag Sophie Derijcke en Nathalie Meskens) Dwars op hun tafeltje zit muzikant Rudi Genbrugge achter zijn instrumenten en paneeltje om geluidseffecten te creëren. Ze spelen op elkaar in, ze vertellen met de klank van de muziek en van de woorden, van de instrumentjes of hebbedingetjes hun verhalen. Het leuke is dat ze zich tegelijk inleven in hun personage én er ook gewoon over vertellen. Dat relativerende maakt de verhalen wat luchtiger en versterkt het intieme gevoel. Het geheel heeft iets ritueels. Sàmen vernemen we iets, sàmen vertellen we onze verhalen aan de rand van het bed voor het slapen gaan. Het geheel krijgt iets religieus: sjamanen die rond een kampvuur hun ding doen, hun verhaal houden, of enger bekeken is het een eucharistieviering, al was het maar door de koekjes die als hosties aan het publiekje worden uitgedeeld. Achteraf denk ik aan mijn jaren misdienaarschap in mijn kindertijd en vind ik dat het hele gebeuren in het tentje het verloop van een mis heeft. Een inleiding met credo (zie citaat in de eerste regels) en veel woorden, daarna wisselen de vertelsters van plaats, zoals het evangelieboek naar de andere kant van het altaar werd gebracht. Dan wat actie naar het hoogtepunt in het ‘zoenverhaal’. De speelsters staan op, beginnen elkaar te kussen op de verschillende voorgestelde manieren, tot het lekker wild wordt. Weer wat rust, dan de koekjes, en als het ware op het einde de zegen: Het personage Titus sterft, en de speelsters, de muzikant en ook de personages Floor en Oto berusten daarin.
Maar dat alles zal puur jeugdsentiment van mij zijn...
De wanden van het tentje worden opgetrokken, en je kijkt over Antwerpen heen. Het tentje staat namelijk op het dak van de zeven verdiepingen tellende parkeergarage Nova, vlakbij het centraal station. Als je naar de rand loopt, kun je zo binnen kijken in de appartementen. Kleine ruimtes met mensen met dezelfde kleine verhalen. En als ik daarna met de trein huiswaarts reis, flitsen woonruimtes aan mij voorbij, ramen waarachter mooie verhalen kunnen gefluisterd worden.


Voor iedereen vanaf 6 jaar. Nog op de Zomer van Antwerpen tot en met 28 augustus (niet op donderdag en vrijdag) op het dak van parking Nova om 17 en 19 uur.

Reservering zie www.zva.be. Daarna nog tot eind oktober in Vlaanderen en Nederland Er zijn ook een cd en een boekje uitgegeven van de productie e, nog andere verhalen: Het Fluisterboek van Floor, Oto en Titus (10 euro)

Alle info op www.fluistertheater.be

Dit artikel werd reeds 175 keer gelezen.auteur(s):Tuur Devens