Wortels
Zeepcompagnie maakt picturale brug naar scheppingsverhaal van Klaas Verplancke. | 5 Juni 2005 |
Van het boek naar de planken. Het gebeurt almaar meer. Bij gebrek aan goede toneelschrijvers? Daar is iets van. Maar het is al langer dat theater gemaakt wordt vanop de vloer en dat spelers en regisseurs een verhaal of een beschouwende tekst als inspiratiebron en vertrekpunt gebruiken om ze gaandeweg in een voorstelling om te zetten.Vanuit die optiek zijn ook de makers van Wortels te werk gegaan en het resultaat bevestigt dat ze goed bezig zijn.
Auteur en illustrator Klaas Verplancke maakt schattige boekjes voor jonge lezers. Eenvoudig van tekst met daarnaast paginagrote, fascinerende aardkleurige plaatjes. Je zou ze willen inkaderen en in je beste kamer hangen. Verplancke’s teksten gaan over essentiële dingen, over dingen die ontstaan. Zo begint zelfs het boekje Wortels, met schetsoefeningen. Hoe je een mensenhoofd tekent of een huisje, of een boom. Hoe je met enkele zwarte lijnen en kronkels een wereld in beweging zet.
Veel beweging is er echter niet in Wortels. Het verhaal gaat over wachten en alleen zijn op een heuvel, als op een eiland, waar geen mens voorbijkomt. De eenzame Ries zorgt er voor dat alles netjes blijft op dat plekje waar hij wachter en bewaker is en in zichzelf gekeerd leeft, afgeschermd tegen de vreemde wereld daar beneden. Hij zaait en oogst en geniet op zijn manier. Tot één van de zaadjes plots zo hoog opschiet dat het een kerel van een boom wordt. Een boom die Ries zou kunnen verpletteren, maar die gezelschap en warme gezelligheid biedt en uit zijn wortels fantastische verhalen zuigt. Die Kerel zal dan ook een totale ommekeer teweegbrengen in het stille leven van Ries.
Voor een jong publiek (vanaf acht jaar) zorgen Filip Vandemeulebroucke (Ries) en Benjamin Sercu (Kerel) van de Zeepcompagnie in een regie van Johan Dils, voor een boeiende overgang van stil en beeldend theater naar verteltheater en naar meeslepende actie; voor een ouder publiek wordt daar bovenop verwezen naar het leven zoals het is: hoe de natuur de mens uit zijn alleenzijn haalt en de weg wijst naar wellicht een medemens. Hoe “de tijd die wachten heet” toch nooit stilstaat en de verbeelding aan het werken zet. Als Kerel tenslotte omvalt, maakt hij met zijn stam een brug naar een andere heuvel en kan Verplancke’s scheppingsverhaal opnieuw beginnen. Vandemeulebroucke geeft gevoelig weer hoe Ries zich ineens als een kleine jongen voelt die helemaal alleen op de wereld staat en Kerel zeer zal missen. En hoe hij vol verwachting op een nieuwe ontmoeting, dan toch van zijn heuvel weggaat.
De voorstelling munt uit door soberheid en tegelijk door creativiteit. Het picturale uit Verplancke’s boek wordt doorgetrokken in de scènografie (Simon Neels & Nico Vanderostyne). Maar het is vooral de interpretatie van de rol van Kerel die verrassend is. Sercu geeft de verhalen van de boom een grote kracht. Het lijfelijk uitbeelden van een hele gamma gevoelens gaat samen met het bespelen van zijn stemmogelijkheden. Sercu bespeelt zijn stem als een instrument en geeft de taal een bijzondere klankkleur die nergens afbreuk doet aan de rijkdom van Verplancke’s tekst.
Wortels is een co-productie met De Werf in Brugge, die al meer samenwerkte met de Zeepcompagnie. In 2001 werd De tafels van twee samen met De Werf geproduceerd; in 2002 was het de kindertheatervoorstelling Alles is meer dan genoeg. Wortels wordt in 2005-2006 hernomen.
Het boek Wortels van Klaas Verplancke is een uitgave van Davidsfonds/Infodok (Leuven, 2003). Het werd in 2004 genomineerd voor de Cultuurprijs Vlaanderen in de categorie Jeugdliteratuur en Klaas Verplancke kreeg voor Wortels de Klara Publieksprijs.
Info: www.zeepcompagnie.be, www.dewerf.be, www.klaas.be
|
| Dit artikel werd reeds 107 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|