Dikke mannen in rokjes
Zwarte komedie helder wit bij Theater Zuidpool in een regie van Sam Bogaerts. | 7 Mei 2005 |
Wat hebben auteur Nicky Silver en regisseur Sam Bogaerts met elkaar gemeen? Uiterlijk zeer weinig (naar het schijnt) maar geestelijk iets (of een beetje veel) meer. Met een kwajongensachtige onschuld doorbreken ze allebei het liefst toeboes. In Fat men in skirts uit 1991 gooit de Amerikaanse auteur kannibalisme en incest, liefde en drift, ontrouw en geweld, onwaarschijnlijkheid en realisme op één hoop. Niet zonder ironie trouwens en daar heeft Bogaerts, vanuit een paar aloude anarchistische trekjes, zeker oren naar.
Sam Bogaerts (1948) is in 1980 begonnen als een Witte Kraai in een gistend Vlaams theaterlandschap. Uit zijn Gezelschap van de Witte Kraai, is later De Tijd ontstaan. Mensen die het nu hebben gemaakt, zijn Bogaerts heel wat verschuldigd: Lucas Vandervost, Luk Perceval, Warre Borgmans, Johan Van Assche, Viviane De Muynck.
Voor Sam Bogaerts en blijkbaar ook voor Nicky Silver, is theater nog altijd de plaats waar alles moet kunnen. Bogaerts vertaalde Silvers stuk en zet het met een sterke cast in Theater Zuidpool helemaal naar zijn hand. Veel wit licht op een licht gekleurd decor: het gekkenhuis is nooit veraf. Silver laat een vliegtuig crashen op een verlaten eiland en houdt twee passagiers in leven: een naar hysterie neigende moeder en echtgenote Phyllis (de Dikke mannen in de titel van het stuk, zijn een droombeeld van haar) en haar hyperactieve, om niet te zeggen goed gestoorde zoon Bishop. Het eiland en de zee daarrond zijn bij Bogaerts niets meer dan een kleine zandbak waarin de moeder haar ijdel- en truttigheid trappelend kan afreageren, terwijl zoonlief op zoek gaat naar mondvoorraad en niets anders kan dan de dode medepassagiers als feestmaal aanbieden. Inmiddels is in Italië echtgenoot en vader Howard een film aan het maken en nog veel meer in gezelschap van de ex-pornoster Pam. Uiteindelijk worden Phyllis en Bishop opgepikt en is het gezin eventjes weer verenigd. Maar de kannibalistische neigingen van Bishop en de traumatische toestanden bij de anderen zijn van die aard dat Bishop tenslotte de kans ziet iedereen uit te schakelen.
De handeling wordt geregeld doorkruist door flash-backs, die het volgen van het verhaal niet altijd makkelijk maken, maar anderzijds voor een flinke dosis welgekomen hilariteit zorgen. Afwisseling van toestanden is er bij de vleet tot in het taalgebruik toe. Vooral Phyllis (Tania Van der Sanden) weet er heerlijk badinerend mee om te gaan. De jonge acteur Sus Slaets getuigt als Bishop van een zeer eigen speelstijl die trouwens perfect aansluit bij het uitvergrote realisme en de absurditeit waar Nicky Silver op aanstuurt en die Sam Bogaerts in zijn voortdurend sprankelende regie virtuoos uitwerkt. Jobst Schnibbe en Eva Schram leveren het daarin meegaande weerwerk. Homogeniteit en spelplezier over geheel de lijn en, na het genieten, nog stof te over om over na te denken.
Dikke mannen in rokjes is op reis tot 19 mei en is van 20 tot 28 mei ook nog te zien in Theater Zuidpool, Lange Noordstraat 11, te Antwerpen.
Info: www.zuidpool.be, info@zuidpool.be , Tel.: 03/231.57.58
|
| Dit artikel werd reeds 96 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|