...Iets over de liefde
Over verslaving aan relaties en de overgave aan pijn. | 12 April 2005 |
Wij, westerlingen, zijn vooral verslaafd aan relaties, aan liefdesrelaties het meest en we kunnen niet meer omgaan met pijn. Dit is in één zin de stelling die Peter De Graef al in meerdere stukken en vanuit verschillende situaties heeft aangesneden. Hij doet het nu weer in ...Iets over de liefde, een stuk dat ontstaan is op aandringen van actrice Katelijne Verbeke en acteur Pepijn Caudron. Theater Malpertuis (Tielt) geeft graag onderdak aan theatermakers die een kleine ruimte groot kunnen maken en voor Peter De Graef is die productie een zoveelste bevestiging van zijn schrijf-, speel- en leiderstalent. Vertrekkend van een alledaagse anecdote creëert hij een veelomvattende algemeen menselijke situatie.
De Graef filosofeert graag, hij is belezen en zijn monologen zowel als zijn dialogen, hebben een hoog humorgehalte, een humor die bij De Graef vaak voortkomt uit onverwachte tegenstellingen of invallen die hem schijnbaar al spelend te binnen schieten. Typisch is ook dat hij vaak vertrekt van een zeer simpel gebeuren. Een alleenstaande vrouw, opgevreten door het alleenzijn, wordt aangereden door een man die per ongeluk met zijn voet van de koppeling schoot. Of was het per geluk? De rest van die onbenullige botsing is een zoektocht naar identiteit, naar contact, naar intimiteit, naar ...iets van liefde.
De Graef heeft het over het feit dat een mens blijkbaar niet gemaakt is om een lange tijd alleen te zijn, maar ook hoe een relatie een gebrekkige oplossing is en geen algehele bevrediging inhoudt. Tenzij de mens in staat zou zijn tot volle overgave, “zoals het konijntje dat opeens door de hypnotiserende blik van de slang gepakt is, zich in die dodelijke greep goed voelt en zich onvoorwaardelijk overgeeft”. In die bewoordingen ongeveer, wil De Graef er op wijzen dat we ons vergissen in onze verslaving aan steeds meer relaties en duidelijker bevestigingen van onszelf. We durven ons niet meer overgeven aan pure gevoelens en we ontwijken zoveel mogelijk elke vorm van pijn.
Gelukkig zet De Graef geen typetjes neer, maar creëert hij duidelijke personages, zij het met grillige trekken. Zijn tekst heeft ook niets van een tractaat al bouwt hij zijn stuk op diepe fundamenten. Wie na afloop wil nadenken over het stuk en de schijnbare lichtvoetigheid even achter zich laat waarmee De Graef zijn publiek heeft verrast, neemt heel wat graafwerk mee naar huis. Niet verwonderlijk dat Peter De Graef zelf zo graag speelt wat hij schrijft. De acteur en de mens in hem worden één. Hij wil laten zien hoe hij zelf, en niet alleen de acteur in hem, het leven bekijkt en hoe het volgens hem, maakbaar is.
Zonder afbreuk te doen aan de kwaliteiten van ... Iets over de liefde, verwijst De Graef, Pepijn Coudron naar het filmscherm, vanwaar deze af en toe eventjes in het gebeuren betrokken wordt, terwijl Katelijne Verbeke voor een deel als klankbord fungeert. Wat geenszins negatief werkt, integendeel.Vooral Verbeke kan hier nog maar eens tonen hoe intens een sobere vertolking kan zijn.
In 2002 werd Peter De Graef tijdens het Theaterfestival in Amsterdam, de Taalunie Theaterprijs toegekend voor N!ks, en dan omschreef de jury het motto van De Graefs werk als “het onophoudelijke pogen van de mens om vat te krijgen op het onvatbare, het onbegrijpelijke van het bestaan”. In een gesprek met Paul Demets (in Knack, 9 maart 2005) gaat De Graef daar blijkbaar op door: “De maatschappij heeft ons collectief verslaafd gemaakt. Een ascetische houding is een goed tegenwicht. Op een metaforische manier ga ik daar in mijn stukken naar op zoek. De toeschouwers kunnen er hopelijk hun eigen pijn in herkennen.”
Met zijn kunst wil De Graef de verbeelding van mensen prikkelen en de kunstenaar in de toeschouwer stimuleren, zodat deze zijn eigen voorstelling maakt en op die manier vat krijgt op de vaak pijnlijke werkelijkheid. Een opvatting die heel wat theatermakers huldigen, zonder ze in dezelfde mate te kunnen waarmaken zoals Peter De Graef.
...Iets over de liefde is nog tot 21 mei 2005 op reis in Vlaanderen en Nederland.
Info:
051/40.62.90 of www.malpertuis.be
03/235.04.90 (Thassos, Borgerhout)
|
| Dit artikel werd reeds 75 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|