Frankenstein
Theater Stap en I Solisti del Vento tonen mens in gruwelijke eenzaamheid. | 29 Maart 2005 |
Theater Stap (Turnhout) is al twintig jaar actief binnen een structuur waarin mentaal gehandicapten met acteertalent zich kunnen ontwikkelen. Ze vormen een reizend gezelschap en maken theater dat uniek is, precies omdat het gemaakt wordt door mensen die telkens weer hun grenzen moeten overstijgen. Bij Stap maak je dingen mee die geen enkel ander gezelschap kan brengen. De ontroering en de vervreemding die de spelers van Stap in hun optredens leggen zijn van een ontwapenende autenticiteit. Dat is nu ook weer het geval met Frankenstein, of een moderne Prometeus, waarin de spelers van Stap de confrontatie aangaan met muzikanten én een valide professionele acteur.
Frankenstein werd in 1818 geschreven door Mary Shelley (1797-1851), de vrouw van de grote Engelse dichter Percy Shelley (1792-1822). Het was Lord Georg Byron (1788-1824) die haar aanspoorde een “spookverhaal” te schrijven. Mary Shelley, die van huis uit een filosofische kijk op het leven meekreeg, maakte echter van Frankenstein geen spook maar een nieuwe Prometheus: een mens die tegen zijn verwekker(s) in opstand komt. In talrijke bewerkingen voor het theater is deze Frankenstein op verschillende manieren geïnterpreteerd. Bij Theater Stap opteert bewerker en regisseur Vital Schraenen voor een zeer menselijke en geactualiseerde Frankenstein. De geleerde die hem in zijn labo verwekt, is niet één persoon, maar wordt gesplitst in verschillende verwekkers en deze zijn de spelers van Stap. Zij symboliseren ook de mensheid die in haar verwaandheid een nieuwe mens wil tot stand brengen, maar niet in staat is deze schepping menswaardig op te vangen.
De valide acteur Koen Monserez speelt het Frankensteinpersonage aanvankelijk vanuit een spastisch bewegingspatroon, als een pasgeboren zoogdier dat zeer traag op eigen benen geraakt. Langzaam ziet men een bewustzijn groeien en zoekt Frankenstein contact met de omgeving en de mensen. Hij krijgt menselijke trekken en gevoelens en dan wordt ook het drama zichtbaar. De mensen die hem gewild hebben, keren zich van hem af. Ze dwingen hem in de eenzaamheid en veroorzaken zijn gewelddadige wraak.
De ontwikkeling van Frankenstein volgt een logische en bekende weg en toch is deze evolutie zeer boeiend om volgen. Vooreerst omdat de spelers van Stap verrassend en ontroerend uit de hoek komen. Hun verbale tussenkomsten zijn beperkt, maar des te meer lichaamstaal en presentie (mede dank zij een geslaagde grime en aankleding) komen in de plaats. Daarenboven zijn ze zeer goed mee met de muzikaliteit waarin de hele voorstelling baadt. Luc Mishalle componeerde een muziek die de handeling niet enkel steunt, maar ze ook oproept, uitdaagt en als het ware een grotere dimensie geeft. Er is meer dan een klankdecor, er is ook een muzikaal verhaal dat, in de uitvoering door I Solisti del Vento, perfect aansluit bij het theatrale. Het decor van Peter Maschke en Schraenen wordt beperkt tot een aantal loopplanken en bruggen, die echter in hun soberheid zeer symbolisch en funktioneel zijn.
Voor Stap en de medewerkers is Frankenstein ongetwijfeld een enorme ervaring en voor het theaterpubliek daarenboven een belevenis.
Frankenstein is nog tot 30 april 2005 in verschillende culturele centra te zien.
Info:
info@theaterstap.be, www.theaterstap.be, www.isolistidelvento.be, info@garifuna.be, www.garifuna.be
|
| Dit artikel werd reeds 50 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|