| de Kopergietery | 7 December 2004 |
Het theaterhuis de Kopergietery werd in 1978 opgericht door Eva Bal als het Speelteater: “een plek voor talent op de rand van het nest, een open huis voor jonge kunst, waarbij theater voor en door jonge mensen centraal staat”. Na veel omzwervingen en desondanks heel wat heerlijke realisaties, werd in 1993 het gedroomde “nest” uiteindelijk gevonden in de Kopergietery aan de Blekerijstraat in Gent, in een verlaten fabrieksruimte in bedenkelijke staat waar tot 1945 koper werd gegoten. In maart 1994 werden de deuren feestelijk geopend.
Inmiddels is deze nieuwe Kopergietery uitgegroeid tot een theaterhuis met vele kamers, voor de enen een “broedplaats”, voor de anderen een “laboratorium”, voor nog anderen een internationaal ontmoetingscentrum.
In 2003 heeft de onvermoeibare, nooit aflatende Eva Bal, het spreekwoordelijke vuur doorgegeven aan Johan De Smet (33), die als knaap al in het Speelteater actief was, er sinds 1992 professioneel betrokken is bij diverse activiteiten en er van 1999 af, huisregisseur is.
Vijfentwintig jaar activiteit in Vlaanderen als kinder- en jongerentheater is niet niks. Het heeft heel wat koppigheid geëist om het kindertheater in een nieuwe structuur onder te brengen. In de jaren zeventig is een theaterdecreet uitgedokterd dat eerder remmend werkte omdat de overheid dacht alles in hokjes te kunnen indelen en cijfermatig, volgens het aantal stoelen in de zaal zeg maar, te kunnen subsidiëren. Gezelschappen werden geacht een hiërarchie te hebben en kregen een etiket opgeplakt. De noodzakelijke vernieuwing kwam echter nog altijd van die bezetenen die zich niet in hokjes lieten vangen. Van de durvers. Eva Bal, die op haar 24ste doelbewust uit Nederland kwam, was een van hen. Ze mocht, als “vreemdelinge”, wel jaren wachten op een verblijfsvergunning maar kon toch de toenmalige culturele overheid er stilaan van overtuigen dat niet het bestaande alle aandacht mocht krijgen, maar dat wat niet bestond (en in de ogen van de overheid utopisch leek) diende uitgevonden te worden. De opeenvolgende ministers van cultuur hebben telkens weer haar verhaal gehoord en mede geïnspireerd door haar echtgenoot en cursusleider Guus Bal (1920-1984) kon ze haar pionierswerk verderzetten. Inmiddels waren ook in andere jeugdtheaters en in andere steden de ramen opengegooid en kreeg het Vlaamse jeugdtheater een internationale uitstraling. Wat het Speelteater en daarna de Kopergietery voor het theater in Gent, in Vlaanderen en daarbuiten, heeft betekend en nog betekent, kan men nalezen in De Gentse School, een studie van Ellen Stynen, die bij een aantal theaters in Gent gratis kan bekomen worden.
Info:
www.dekopergietery.be
|
| Dit artikel werd reeds 73 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|