| De Kussenman: een grimmige confrontatie tussen fictie en realiteit. | 5 November 2004 |
Een processtuk en veel meer dan dat is De Kussenman van de Britse Ier Martin McDonagh (1971). Dat blijkt ook uit de indrukwekkende realisatie door Theater Zuidpool in Antwerpen. De schrijver is hier al bekend door de spraakmakende voorstelling die Olympique Dramatique in 2002 bracht van De Krippel of door de niet minder geapprecieerde voorstelling van De Leenane-trilogie door Het Toneelhuis en Het Zuidelijk Toneel/Hollandia in mei 2002 in een regie van Johan Simons.
In De Kussenman toont McDonagh zich als een volleerd toneelschrijver. Hij vertekt van een levensbelangrijk gegeven en reikt voordurend materiaal aan waar zowel regisseur als spelers creatief kunnen mee omgaan. Het levensbelangrijke zit hem in de vraag hoe kunst levensbedreigend wordt indien geen rekening wordt gehouden met de symboliek en de codes die door de kunstenaar worden aangewend om de realiteit van het leven tot een nieuwe realiteit te verheffen, die fake is, dat wil zeggen: nagespeeld. Een moord in een roman of op een scène is geen echte moord, maar kan er wel een verwijzing naar zijn. Vandaar die dubbele bodem waarop de kunstenaar zich bevindt en die wel eens zeer moerassig kan worden. Vandaar ook de argwaan van bepaalde overheidsinstanties tegenover kunst en kunstenaars.
McDonagh levert in De Kussenman een amateurschrijver van moordverhalen uit aan een rechtbank in een politiestaat. Hij houdt de lijn strak gespannen en gaat diep in op de psychische invloed die een verhaal kan hebben, zowel op de schrijver als op diegene die het leest. Daarenboven gaat het hier ook nog om een familiedrama. Het gezin als triestig symbool van een hele samenleving? “Ieder huisje heeft zijn kruisje” krijgt hier wel een zeer wrange bijsmaak.
Voor regisseur Koen De Sutter is De Kussenman een uitdaging en een zoveelste bevestiging geworden. Vooreerst omwille van de jonge cast waar hij mee heeft gewerkt, jong in de zin van nieuw, of toch bijna nieuw voor Theater Zuidpool, waar men nu, na een periode van uitproberen van een collectief, een atelier, het roer omslaat. Met De Kussenman toont De Sutter aan, dat teksttheater en jong talent perfect kunnen samengaan. Auteur McDonagh is in dit stuk zeer dwingend aanwezig. Elk woord weegt en de opbouw van zijn stuk is gewoon brillant. De ontroering komt niet enkel voort uit de uitzonderlijke situatie waarin het gegeven wordt geplaatst, maar vooral uit de verbale kracht van het grimmige verhaal dat hij vertelt als een horrorverhaal, Kafkaiaans absurd, en zeer sterk in de hersenen gelocaliseerd. De spreekvaardigheid en de overtuiging waarmee hier geacteerd wordt, maakt De Kussenman tot een meeslepende voorstelling, niet te missen en dus zeker voor herneming vatbaar.
De Kussenman is nog tot eind november 2004 op tournee, met Jochen Balbaert, Stefaan Degand, Greg Timmermans en Koen Van Kaam in de hoofdrollen. Van Kaam vormt vanaf augustus 2005 samen met Jan Bijvoet, Jorgen Cassier, Sofie Decleir en Marijke Pinoy, de nieuwe artistieke kern van Theater Zuidpool.
Info: info@zuidpool.be en www.zuidpool.be
|
| Dit artikel werd reeds 172 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|