| Het Schaampaard – een muzikale vertelvoorstelling. | 4 November 2004 |
Met Het Schaampaard is Luxemburg vzw niet aan haar eerste muzikale voorstelling toe. Twee seizoenen geleden ging Woody in première. Deze voorstelling was gebaseerd op de muziek van Woody Guthrie, een protestzanger uit de Amerikaanse geschiedenis. Uit de honderden liedjes die hij schreef, werd een bonte keuze gemaakt. In een soort van far west decor brachten verschillende muzikanten deze nummers voor kinderen vanaf drie jaar. Een leuk staaltje muziektheater voor de allerkleinsten. Waar Woody echter bleef steken in een loutere aaneenschakeling van liedjes zonder echte rode draad, is er in Het Schaampaard wel een duidelijke vertellijn te vinden die de verschillende deuntjes met elkaar verbindt.
Het verhaal is van Kees van Kooten. Hij schreef een lang rijm over een paard dat te beschaamd is om haar gevoeg te doen onder het oog van de vele voorbijgangers. Maar dan krijgt het schaampaard gezelschap van een wel erg actieve kauw, die haar naarstig helpt mee zoeken naar oplossingen. Uiteindelijk wordt het probleem verholpen door een zekere Marjan, een lief meisje dat het paard mee naar huis neemt en haar een professionele toilet aanbiedt. De versvorm van het verhaal leent zich uitstekend tot een muzikale invulling van het geheel. Bertus Borgers componeerde dan ook muziek bij het grootste deel van het verhaal. Op scène staat een driekoppig bandje dat samen met acteurs Bas Teeken en An De Donder Het schaampaard brengt in een mengeling tussen zang, spel en vertelling. De balans tussen deze laatste drie is evenwel niet altijd even duidelijk.
Aanvankelijk blijven de muzikanten links achter hun micro’s staan. Ze zingen stukken van het verhaal terwijl paard en kauw rondhuppelen op de wei en een gesprek voeren met elkaar. Om de rijmvorm te kunnen behouden, schakelen ze in de hoedanigheid van hun personage ook over naar de vertelvorm. Een sprong die bij momenten enigszins vreemd aandoet. Op een bepaald ogenblik in de voorstelling, worden ook de muzikanten acteur. Hun ondersteunende functie als verteller wordt een actieve rol als speler. Zangeres Charlotte Vandermeersch wordt het personage Marjan en staat nu zingend in de wei tussen paard en vogel om even later terug haar oorspronkelijke positie in te nemen. Eenzelfde wisseling vindt ook plaats in het decorgebruik. Achter een tapijt van groen gras bevindt zich een videoscherm waarop prenten van Willem van Malsen en beeldsamples van VJ-collectief MONODOT getoond worden. Enerzijds is het scherm een verbeelding van wat op de scène ervoor gebeurt. De prenten zijn een grafische verdubbeling van wat gespeeld wordt. Anderzijds krijgen de beelden een enkele keer ook een actieve rol en worden ze een soort van derde acteur. Hoewel de keuze om zowel muziek als videoprojectie passief en actief te gebruiken aansluit bij de keuze om nu eens het verhaal te spelen en het dan weer te vertellen, ontbreekt toch een zeker evenwicht. De acteurs lopen er in de afwisseling tussen spelen en vertellen soms ietwat verloren bij.
Doordat de acteurs vasthouden aan de vertelvorm in functie van het rijm, zijn er ook enkele eigenaardigheden in hun spel te bespeuren. Zo begint de kauw op een gegeven ogenblik plots foto’s te maken om dan even plots het toestel weer op te bergen. Daarnaast spreekt de vogel soms wel en soms niet door een megafoon. Dit lijken bijgevolg eerder lukrake ingrepen die zorgen voor actie tijdens de vertelling dan wel bewuste dramaturgische keuzes. Het gebruik van de megafoon doet bovendien af aan de verstaanbaarheid van de tekst van de kauw. Een tekst die sowieso al niet eenvoudig is, aangezien de taal van de vogel doorspekt is met Engelse woorden. Toch blijft Het Schaampaard ondanks deze kleine euvels een aangename en ontspannende voorstelling met leuke liedjes en een grappige tekst.
Het Schaampaard reist nog door Vlaanderen en Nederland tot 15 december.
Meer info op www.luxemburgvzw.be
|
| Dit artikel werd reeds 163 keer gelezen. | auteur(s):Kerensa Verhoosel |
|