| Koning Kurt: reuzengroot Vlaams verdriet. | 23 Oktober 2004 |
Met Koning Kurt brengt Kurt Defrancq zijn derde cabaretshow: een mengeling van theater en comedy, een mixt van tekstgrappen en visuele beelding, een gooi naar het betere cabaret, een niet onaardige aanloop naar een spektakel, waarin de betweterige solist zichzelf relativeert. Defrancq vormt voor Koning Kurt ploeg met Peter Roose (teksten), Robrecht Vanhuyse (nevenrollen en accordeon) en Wim De Wulf (regie). Hij speelt in op de gesprekken van de dag over de “Vlaamse” situatie, door een aantal politici als katastrofaal afgeschilderd. Als er niet vlug iets gebeurt, dan stevent het Vlaamse gewest regelrecht af op de chaos. We moeten ons dringend “herpakken”. De oplossing ligt voor de hand: Kurt als koning voor Vlaanderen!
Zover is het al. Defrancq betreedt in reuzengrote verpakking, in glans en glitter de scène. Aangezien een koning nooit verkozen wordt, heeft hij zichzelf tot deze stand verheven, daarin geholpen door zijn knecht en nar, de muzikant Albert, aanvankelijk een Tsjech zonder papieren, een goedkope werkkracht die Kurt aan het Zuidstaion van Brussel uit de goot heeft gehaald. De kersverse koning tracht even zijn vrouw te vergeten, blaast letterlijk hoog van de toren, kennelijk vanop een tennisveld, stelt een nieuwe grondwet op, herleidt de plaatselijke problemen tot een kwinkslag of een woordspeling. Hij gaat er van uit dat links en rechts op een scène helemaal niet overeenstemt met links en rechts vanuit de zaal en hij demonstreert dat iemand die extreem rechts of links gaat, helemaal van het toneel verdwijnt. Maar zoals elke koning kan ook deze Kurt niet zonder affectie, niet zonder knuffel, niet zonder vrouwelijkheid. Dat doet er hem aan denken dat zijn eigenste vrouw aan de artiesteningang hem zal staan opwachten. Een gedachte die de droom van de macho, zijn luchtkasteel, zijn koninkrijk, te niet doet.
Koning Kurt is een reuzenmop, een parabel zonder moraal, een absurditeit die heel even aan Ionesco doet denken, een subtiel spelletje met eenvoudige, alledaagse inhouden en af en toe een kladje ironie. Defrancq is het best als hij zich plots kwaad maakt. Dan is ook de spanning met zijn publiek te snijden. Albert (Robrecht Vanhuyse) die alle nevenrollen te verwerken krijgt, is een gewillig klankbord. Tegenover zijn minimale, bescheiden en naïeve opstelling komt het uitvergrote, opgedirkte, grootsprakerige personage van de Koning het best tot zijn recht. Albert verdraagt de grillen van zijn verwaande meester met de gelatenheid van de zwijgende meerderheid, maar is, voor een goede verstaander, ook de noodzakelijke man achter de brede koningsmantel. Hij is het die de lange armen van de koning-marionet doet gesticuleren.
Met Koning Kurt is niet gezocht naar extravagante tegenstellingen. De dagelijkse dingen geven stof te over om de hilariteit op te wekken. Geen imitaties en ook geen al te grote uitbundigheid. Defrancq kent en verkent zijn mogelijkheden en werkt aan een eigen weg. Langs het pad van de geleidelijkheid.
Koning Kurt toert nog tot 21 april 2005 in verschillende culturele centra in Vlaanderen.
Info: Bis Produkties, Leliestraat 61, 2540 Hove. Tel.: 03/454.27.37, info@bis-produkties.be, www.bis-produkties.be
|
| Dit artikel werd reeds 145 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|