Smeltende gedachten om te koesteren.
Hanneke Paauwe/Villa Nella, Smeltende gedachten | 24 September 2004 |
Het publiek betreedt een kleine ruimte; maximum 20 mensen kunnen op de twee banken zitten. Voor ons staat in een vierkante vijver met blauwe inkt een dame in een baljurk.met haar rug naar ons toe. Rond de vijver allemaal papiersnippers en –slierten, zo uit de papierversnipperaar. Op de hoepelrok van de dame in het wit staan letters. Als ze zich omdraait, kun je ook de andere letters lezen. Ze vormen een zin: uit hoeveel letters bestaat de zin van je leven? De toon is gezet. Maaike Neuville is/speelt naturel de jongedame. Ze kijkt ons guitig aan, en vuurt schalks de ene na de andere vraag op ons af. Het publiek is vrij om te antwoorden. Meestal gebeurt het, met een ja of nee, of ik,weet niet, af en toe met een grappige opmerking. Wat moet je ook antwoorden op vragen zoals: Bestaat er liefde zonder tongzoenen? Droomt u in kleur of in zwart wit?Als u een Siamese tweeling zou moeten zijn, met wie zou u dat willen zijn? Bij wie bent u een blok aan het been? Wat is belangrijker: vragen stellen of antwoorden geven? Zult u zichzelf missen als u dood bent?
Smeltende gedachten is niet de eerste theaterperformance van Hanneke Paauwe. Ook vorige producties van haar hand zweefden tussen installatie, theater en beeldende performance, waarin soms een heel directe confrontatie met de toeschouwer werd aangegaan.
In de portetterie/potloodmoordenaar volgt er na het verhaal over een dik meisje dat zich weert tegen haar klasgenoten met haar fantasie, een gelezen portret van een toeschouwer ter plekke aanwezig. In de peepshow kunnen maximum acht mensen binnen. Twee aan twee krijg je vier stukjes te zien, vertellingen van mensen aan de zelfkant van de maatschappij over zichzelf. Alle vier waren ze qua uitwerking en vertelling niet van gelijk niveau, maar het geheel liet wel een zoete nasmaak achter. Een Anatomisch Theater is een installatie waarin ons lichaam decor wordt. Er zijn vijf organen op sterk water, er is een film als een bizarre kijkoperatie, een ontmoeting met een chirurg boven je hoofd en je organen die als heuse personages intimiteiten met jezelf uitwisselen. Verder maakte ze nog Het Geheimenarchief, Zie zo! en Op bezoek!.
Voor Hotel Percussos van Laika schreef zij de teksten. Als toeschouwer dwaal je als een hotelgast door verschillende kamers en locaties. Je ontmoet er b.v. in de keuken de afwasser, op de zolder hangen lakens uit, met daarop geborduurde zinnen. Speelse zinnen met woorden die letterlijk en figuurlijk gebruikt kunnen worden, met leuke en spitse wendingen, om dieper op door te denken. Daartoe prikkelen ook de vragen die het meisje in de witte baljurk in deze performance Smeltende gedachten aan het publiek stelt: retorische vragen en onverwachte wendingen stimuleren de gedachten en de fantasie.
Daarnaast schrijft Hanneke Paauwe ook. Op de literaire markt debuteerde ze met Bijten in het toeval (Longlist Gouden Uil 1999), een verhalenbundel over mensen aan de zelfkant. Venusvingers (2003) is het vervolg. Talloze kleine schetsen en vingervlugge oefeningen zijn het, die we ook in haar theater tegenkomen.
In april 2004 ontving Hanneke Paauwe Het Lichtpunt, een prijs die door de 1000-Watt jury jaarlijks wordt toegekend aan opmerkelijke artiesten. Uit het juryverslag:
“Beelden, geluiden, verhalen, smaken en zelfs gevonden voorwerpen. In de handen van Hanneke Paauwe krijgt elke vanzelfsprekendheid een nieuwe vorm of betekenis. Op een frisse, inventieve manier weet deze beeldende theatermaker bestaande ruimtes en histories te transformeren in nieuwe dimensies, waar je als toeschouwer je eigen weg in zoekt; al dan niet begeleid door een soms grappige, soms diepzinnige maar altijd spitsvondige eigen geschreven tekst. Hanneke Paauwe slaagt er in om met producties zoals Het Geheimenarchief of De Potloodmoordenaar (die zij in opdracht van het Bronksfestival maakte) of Smeltende gedachten, de toeschouwer opnieuw te laten kijken en luisteren naar alledaagse voorwerpen en gebeurtenissen. Haar eigenzinnige, alternatieve manier om met de werkelijkheid om te gaan resulteert telkens in een interessante zoektocht tussen beeldende kunst en theatertaal, waarbij ook de publieksparticipatie onophoudelijk onderzocht wordt.”
Wie een productie of performance van de hand van Hanne Paauwe heeft meegemaakt, kan het met dat oordeel alleen maar eens zijn.
Zeker iets om mee te maken! En dan lang te koesteren.
Info betreffende andere projecten en producties: www.villanella.be,
VILLANELLA 2000 Antwerpen 03/ 260 96 10 - info@villanella.be
|
| Dit artikel werd reeds 189 keer gelezen. | auteur(s):Tuur Devens |
|