| Gezegd en geschreven | 21 Oktober 2001 |
Dora Van der Groen in een gesprek met Fernand Auwera in De Nieuwe, 23
januari 1976, naar aanleiding van de film "Dokter Pulder zaait papavers",
waarin Dora Van der Groen effenaf schittert.
(De oorspronkelijke spelling werd behouden).
Toen ik achtentwintig was stond ik in feite zo ver als nu, en ik had er
niets voor hoeven te doen, alles werd me gevraagd en aangeboden. Wel heb ik
altijd heel hard gewerkt, bewust en gewetensvol. Ik heb nu ongeveer alles
gespeeld wat men normaal wil spelen, moet ik dat dan blijven herhalen, tot
in de eeuwigheid?
De echte theaterliefhebber neemt het natuurlijk niet als ik beweer dat ik
niet zo van teater houd. Maar het is zo, ik ben in geen jaren meer gaan
kijken, en de keren dat ik wel ging was ik bij de pauze weer weg. Ik zelf
wil trouwens ook nooit meer op toneel, ik heb er geen behoefte aan. Toneel
is een kollektieve kunst, en ik wil zelf helemaal verantwoordelijk zijn voor
het werk dat ik presteer, en dat ben je natuurlijk nooit helemaal bij een
teatervoorstelling, er zijn teveel mensen en teveel omstandigheden die het
al of niet slagen beïnvloeden. Ik houd er gewoon niet meer van te bestaan in
dezelfde tijd en in dezelfde adem als het publiek. Ik kan dat niet meer
verdragen, voel me dan gekocht voor de prijs van een ticket… Gekocht om
bekeken te worden. Nou ja, dat is natuurlijk een negatieve benadering. Een
positieve benadering zou bijvoorbeeld zijn dat je het enorm vindt een
illusie te wekken. Maar ja, je kan zo ongeveer alles langs die twee kanten
benaderen. Het komt er op neer dat ik wel graag akteer, maar niet graag
optreed.
Ook daarom is filmen zo interessant voor me. Wat men ziet ben ik niet, het
is film. Ik kan gewoon naar mezelf gaan kijken, wat toch wel bewijst dat ik
het niet ben. Ik ben veel beter gekamoefleerd door het personage. En wat
misschien nog belangrijker is, een weldadig gevoel geeft, is het besef dat
je ergens bestaat. Er is een filmband, iets wat het tastbare resultaat is
van wat je gedaan hebt. Je prestatie is niet helemaal weg. Dat vind ik
enorm.
|
|
| Dit artikel werd reeds 132 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|