| De herhaling maakt het verschil | 4 April 2004 |
In 2001 speelde Peter Vandenbempt van Tristero (Brussel) mee in Baas slaat man van het Amsterdamse gezelschap Kassys en sindsdien zijn beide groepen elkaar nauwgezet blijven volgen. Met Vernis, dat op 17 maart 2004 in nOna (Mechelen) in première ging, is het tot een samenwerking gekomen.
Vernis gaat over mensen en hoe ze geheel uit vrije wil in een bepaalde situatie terechtkomen waar ze op hun gedrag bekeken worden. Vier geselecteerde kandidaten, twee dames, twee heren, komen samen in een kamer. Gedurende 58 minuten worden ze door een onzichtbaar iemand geobserveerd en beluisterd. Telkens wanneer deze Big Brother een teken geeft moeten ze de zo net uitgevoerde handeling of conversatie zo correct mogelijk herhalen.
Aan dit “spel” gaat een videofilm vooraf, waarin we de selectie van de kandidaten meemaken. De film toont duidelijk hoe mensen onbewust door een camera gemanipuleerd worden. In de kijker lopen is belangrijk, naar het waarom van de hele realisatie wordt door de kandidaten niet gevraagd. Twee professoren geven enige toelichting en blijken zich te baseren op een stelling van de Deense filosoof Kierkegaard: er is geen herhaling zonder verschil, en geen verschil zonder herhaling.
Het leven zit vol herhalingen. Vandaar dat we zo veel verschillen meemaken. Ook theater steunt op herhalingen en daarmee zijn niet alleen de repetities bedoeld. Elke voorstelling verschilt van de vorige, al doen de spelers er alles aan zich strikt aan de regie te houden.
Liesbeth Gritter en Mette van der Sijs van Kassys en Peter Vandenbempt en Youri Dirkx van Tristero, zijn de uitgekozen proefkonijnen. Spelen zij of zijn ze echt? Ze doen alsof ze het Big Brother naar de zin willen maken. Naar het publiek toe maken ze duidelijk dat exacte herhaling niet kan en dat de proefpersonen zich op de duur gaan afstemmen op het signaal van hun observator. Ze verwachten elk ogenblik een signaal. Hun interactie is er op berekend. Ze willen ook, elk op hun manier, en elk tegenover elkaar, aandacht krijgen.
Op het ogenblik dat dit duidelijk wordt, is de voorstelling gedaan. Als toeschouwer blijf je met veel verwachtingen zitten, maar ieder kan zich voor eigen rekening een vervolg verbeelden. Wat misschien wel de bedoeling is met Vernis. Dan steunt het experiment, dat in aanleg boeit, toch wel op een zeer smalle en labiele basis.
Vernis is nog mee te maken in Nederland op Terschellings Oerol (12 tot 17 juni 2004) en van 9 oktober tot 17 december 2004 in verschillende Nederlandse theaters. Op 15 december 2004 ook in België, in De Velinx in Tongeren.
Info: info@kassys.nl, www.kassys.nl, tristero@pi.be
|
| Dit artikel werd reeds 146 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|