| Les frères Robert: une pièce unique. | 15 November 2001 |
Het Brusselse Théâtre Varia heeft met bijzondere zorg de eerste voorstellingen in België
georganiseerd van Les frères Robert, de Franse versie van De broers Geboers van
Arne Sierens, in een coproductie Le Lieu Unique, Nantes en DAS theater, Gent.
Tweemaal een volle zaal en een enthousiast publiek voor een stuk van een Vlaams
 |
| Les frères Robert |
schrijver. Het is nog altijd zo dat de taalgrens in België niet alleen ook een cultuurgrens is,
maar nog dikwijls een barrière, een versperring die er de oorzaak van is dat beide
taalge- meenschappen steeds minder van elkaar afweten, zeker als het over theater gaat.
Maar er is hoop. Steeds vaker treden Vlaamse gezelschappen op voor een Franstalig publiek,
en niet alleen in Brussel is er beterschap merkbaar op het gebied van wederzijds begrip en
samenwerking. Laat het nu nog zijn dat Arne Sierens met Les frères Robert via de Bretoense
havenstad Nantes in Brussel is aangeland, het resultaat is volstrekt opmerkelijk en is de hele
Franse pers niet ontgaan.
Wie het stuk in de oorspronkelijke versie kent en de première in het Nederlands ervan in 1998
in Gent heeft meegemaakt, treft de ijzersterke vertolking door de spelerséquipe uit Nantes. Het
declamatorische dat we nog vaak in Franse theaters te horen krijgen is hier volledig verbannen.
In haar vlotte vertaling, sommigen spreken van een "hertaling", weet Monique Nagielkopf, zeer gepast hier en daar het Franse stadsjargon te gebruiken, zonder het scherpe beeld te verzwakken dat Sierens tekent van de Roberts, als een beschadigde familie aan de rand van een wereld waarin ze op hun eentje zwabberen, omdat ze al genoeg hebben aan de eigen miserie. Zojuist heeft Theater Zuidpool in Antwerpen een reeks voorstellingen gegeven van Colette, eveneens van Arne Sierens en ook over mensen aan de rand van de stad en aan de zelfkant van het leven. Wat die thematiek die in nog andere stukken van Sierens terugkeert, zo boeiend maakt, is niet alleen de herkenbaarheid van Sierens' typische taal of de karakters en situaties, dan wel de mogelijkheid voor regisseur en spelers om die miserabele alledaagsheid om te zetten in een verrassende theatertaal die niet strikt gebonden is aan een spreektaal, maar eerder aan een lichaamstaal, een présence en een vrijpostigheid waarin woord, geste en beweeglijkheid elkaar niet overlappen maar aanvullen. Stuk voor stuk geven de spelers in Les frères Robert blijk van een diep aanvoelen van de onmacht van de personages tegenover hun tekorten en tegelijk van hun ongelooflijke kracht om te overleven ondanks het escaleren van de conflicten. Zij etaleren daarbij een stielkennis en een gevoel voor nuances en spanningen, die we ook bij Vlaamse spelers meer zouden willen zien. Rode draad doorheen het stuk is Mémé, de rots in de branding, het gezonde volksverstand, bij alles betrokken en toch een zekere afstandelijkheid behoudend. In het zesde en laatste tafereel van het stuk krijgt zij dan ook de eer haar visie uit te spreken door er op te wijzen dat zij de ingrediënten uit dit nooit eindigend verhaal van de Roberts in haar eigen leven ook heeft gekend omdat het leven een aaneenschakeling is van "zeer": pijn aan de handen, de rug en vooral aan het hart. Alle dagen.
Les frères Robert is veel meer dan een "tranche de vie". Regisseur Johan Dehollander,
die ook de Vlaamse versie regisseerde, zet de voorstelling in hetzelfde wit decor met slechts de
hoogst nodige rekwisieten en met tussen de fragmenten door een symboliserende belichting,
muziek en ritueel. Het is geen ander stuk geworden maar Dehollander is voor de Franse spelers
ongetwijfeld een harde eiser geweest. Hij heeft er ook heel veel voor teruggekregen.
Als Les frères Robert is Sierens' stuk rijper en rijker geworden en tot een niet
te missen ervaring uitgegroeid. In meerdere opzichten "une pièce unique".
Les frères Robert wordt vertolkt door Bertrand Ducher (Eric), Hervé Guilloteau (Yvan),
Yvon Lapous (Noël), Marlyne Leray (Mémé) en Nicolas Sansier (Andreï).
Enkel nog voorstellingen in Frankrijk: Le Mans (L'Espal, 20/11), Evry (L'Agora, 23 en 24/11),
Château-Gontier (Le Carré, 27/11), Rochefort (La poupe d'or, 29/11).
Info: info@dastheater.org
Foto: (c) Vincent Jacques
|
| Dit artikel werd reeds 158 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|