| Een veelvoud van trauma’s. | 20 Januari 2004 |
Samenwerking tussen Theater Antigone (Kortrijk) en het jonge Goedertier (Brussel) resulteert in de realisatie van Maison fragile, een project dat mede door de Vlaamse overheid werd betoelaagd en dat op 8 januari 2004 in Theater Antigone in première ging.
Goedertier, waar onder meer Guy Dermul en Bart Meuleman (die ook voor Antigone teksten schrijft) deel van uitmaken, opteert voor een multidisciplinaire aanpak. Voor Maison fragile is het een mix van woord en klank, van kleur en beweging, van acteren en suggereren.
|
Maison fragile
(c) Koen Broos
|
Uitgangspunt is het leven en het werk van Louise Bourgeois (1911), een Franse kunstenares die uiteindelijk in Amerika belandde waar ze opzienbarende vrouwenfiguren tekende en sculpturen maakte. Wars van alle -ismen is haar als postmodern bestempeld picturaal en literair werk zeker belangrijk, maar voor theatermensen zijn de bijzondere levensomstandigheden waarin Louise verkeerde dankbaarder materiaal.
Als kind was Louise zeer aan haar dominante vader gehecht, maar deze aanhankelijkheid veranderde in haat toen ze ontdekte dat hij dienstmeisjes achterna zat en bezwangerde om ze dan weg te sturen. Het is deze haat-liefdeverhouding en de schizofrene vertwijfelingen die er mee gepaard gaan die Bart Meuleman in zijn tekst tracht op te roepen, die Sen Jan Jansen in zijn geluidsdecor suggereert en die actrice Abke Haring in een opeenvolging van sterke uitschieters gevoelig maakt.
Enige voorkennis van leven en werk van Louise Bourgeois kan helpen, maar uiteindelijk is Maison fragile in essentie de evocatie van een veelvoud van traumatische ervaringen die een vrouw telkens opnieuw beleeft. De voorstelling boeit omdat Abke Haring er in slaagt de aangereikte tekst tot een deel van haar zelf te maken. Wat ze zegt en schreeuwt lijkt spontaan op de scène zelf te ontstaan. Een scène die in haar soberheid overigens voor de actrice weinig houvast biedt, maar juist daardoor haar eenzaamheid en het gevoel van opsluiting beklemtoont. Ook de soundscores van Sen Jan Jansen verhevigen de onheimelijke sfeer waarin het meisje, de gekwetste vrouw, de rebelse en de bitch, zich voortdurend teweer stelt tegen allerhande boze geluiden en geesten. De aanvangsscène van Maison fragile is volledig auditief. Huiselijke geluiden in het donker. Zeer suggestief en tegelijk benauwend. Een vreemd begin van een voorstelling die verrast door de kracht waarmee Abke Haring, kleurig aangekleed in een gek pakje, deels provocerend, deels naïef, er zich ingooit en naar een climax drijft.
Nog voorstellingen van Maison fragile op 4 en 5 februari 2004 in Gasthuis, M.v.B Bastiaanstraat 54, Amsterdam. Op 6/02 in nOna, Begijnenstraat 19, Mechelen.
Info: post@antigone.be, goedertier@hotmail.com
|
| Dit artikel werd reeds 229 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|