| Dario Fo, eredoctor | 1 December 2001 |
Je kan het je niet zo gauw voor de geest halen: Dario Fo in het tenue van eredoctor aan een
universiteit, compleet met sjerp en baret en diploma en wat er nog allemaal bij komt. En toch is het zo.
|
| Dario Fo |
|---|
Op woensdag 28 november 2001 is de Italiaanse eigenzinnige en "anarchistische" theatermaker en Nobelprijs literatuur 1977, door de Vrije Universiteit Brussel, samen met nog vier eminente proffen uit totaal uiteenlopende disciplines, tot doctor honoris causa uitgeroepen. Maar Dario Fo was door zijn vele werk afwezig, en kon dus niet met de attributen eigen aan die titel, omhangen worden. Zijn vertaler, Filip Van Luchene, was dan ook zo vriendelijk, op verzoek van Fo, de ornamenten in ontvangst te nemen terwijl Fo van op een groot videoscherm welgemutst toekeek onderwijl in onvervalste Fostijl pratend met VRT-medewerker Terry Verbiest, die het blijkbaar niet makkelijk
had om Fo te interviewen.
De hele plechtigheid stond duidelijk in het teken van Dario Fo, die in rector Benjamin Van Camp een vurig pleitbezorger vond. De vele aanwezigen werden daarenboven vergast op een tweedelig optreden van Charles Cornette, dé Fo-vertolker bij uitstek in ons land. Er is wellicht zelden zo genoten en gelachen geweest op een academische plechtigheid (bepaalde politieke aanwezigen lachten misschien groen) als op die 28ste november in Brussel.
In zijn laudatio, deels in het Nederlands, deels in het Engels, wees rector en professor Van Camp op de betekenis van Dario Fo, diens vrouw Franca Rame en hun zoon voor de ontwikkeling van het geëngageerd theater in Italië en in een groot deel van de rest van de wereld. Speciaal werd ook de stichting vermeld die de Fo's in de heuvels rond Perugia hebben helpen realiseren, een cultureel- en agrarisch centrum (met een aantal gerestaureerde boerderijen) dat als een vrije universiteit, de Università di Alcatraz, openstaat voor kunstenaars zowel als voor zoekende jonge lui, voor
gehandicapten en voor groepen die in de marge van de consumptiemaatschappij willen werken. Dat betekent niet dat men in de VUB met alles van Fo akkoord gaat:
"We do not as a university necessarily agree with Fo's political opinions, but then again, as a university we probably disagree with any political opinions held by one single person. We do, however, recognise as a university that political, social and ethical commitment are as essential to the possible progress of humanity as education, scientific research of cultural endeavour."
Voorts wees van Camp op de uitzonderlijke weerklank van Dario Fo's werk hier en elders:
"It is absolutely no exaggeration to say that in Belgium and many other countries, Dario Fo's work was instrumental in reviving a dormant or dying theatre, returning it to a more central position in society. This was of course not just an esthetic revolution, or a new fashion in entertainment. Fo's work not only restored the theatre to society; it also reintroduced a strong social dimension into the theatre. The strong theatrical roots of Fo's characters, plots and acting
style were intimately bound up with equally strong social values such as solidarity, sympathy for the underdog, and a hatred of hypocrisy and narrow self-interest – all this at a time when such values were frequently represented as old-fashioned or obsolete."
Foto: Marnix Poot
|
| Dit artikel werd reeds 152 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|