Mime doorbreekt stilte
Zevende Internationaal Mimefestival | 14 Oktober 2003 |
De stilte doorbroken, was het motto waaronder het zevende Internationaal Mimefestival te Aarschot werd georganiseerd. De stad Aarschot, parel van het Hageland, mooi gelegen in de omarming van de Demer, heeft geen hotels, maar wel een schat van een cultureel centrum: Het Gasthuis, waarin en waarrond de mimespelers uit 12 landen hun ding konden doen. Marc Crauwels ziet het groots: hij wil de internationale interesse voor het festival opdrijven, hij wil zijn festival op de wereldkaart zetten en zodoende ook meer interesse kweken in eigen land voor deze verdoken en vaak verdrongen kunstvorm. Er zijn nog een paar “mimescholen” in België actief, maar het mekka van de opleiding is nog altijd Parijs. Maar wie daar heeft gestudeerd gaat internationaal zijn weg zoeken en is voor de praktijk in Vlaanderen vaak verloren.
Mime is, zoals elke kunstvorm, onderhevig aan vormexperimenten en invloeden vanuit andere disciplines. De mime-pure, zoals onder meer Marcel Hoste (1912-1977) ze vanuit Gent trachtte ingang te doen vinden, bestaat nog nauwelijks. Mime vertoont nu vele gezichten, beweegt en danst, maakt geluiden en speelt niet alleen met voorwerpen maar ook met video en film. Mime in nu in vele opzichten fysiek theater, dat aanleunt bij circus en acrobatie, bij bewegingstheater, graffiti en straatanimatie, bij animatiefilm en digitale technieken. Als het niet anders meer kan, wordt ook het woord ingeroepen.
Het was een goed idee het festival in Aarschot te openen met de korte animatiefilm Nachtvlinders, een hommage van Raoul Servais (die zelf aanwezig was en voor een keurige inleiding zorgde) aan schilder Paul Delvaux. Zoals Servais in die film de statische figuren van Delvaux’ doeken eventjes tot leven brengt en ze daardoor een dimensie meer geeft, zo gaven Arturo Ribeiro en André Curti van de Frans/Braziliaanse compagnie Dos à Deux in hun voorstelling Aux pieds de la lettre meerdere dimensies aan de mime, vertrekkend vanuit de psychiatrie, vanuit een wereld op de grens van droom en waan. Zij toonden aan dat men zeer ver kan gaan met mime in het gebruik van ruimte, decor en rekwisieten, in het verwerken van muziek, beweging en lichaamstaal. Meteen legden ze raakpunten bloot tussen de wereld van de psychiatrie en de wereld van de kunstenaar.
Daartegenover stond het meer abstracte en versoberde optreden van Maquette X XX uit Brussel die op de openingsavond te zien was met een filmisch verwerkte act, waarin aantrekken en afstoten van man en vrouw zeer origineel worden weergegeven. Daarna werd een visuele act opgevoerd rond een dode boom die langzaam aan werd “ontveld”, zoals je een mummie van zijn windsels zou ontdoen, zij het dan niet zonder een zekere passie.
Of het verdere verloop van het zevende Internationaal Mimefestival in dezelfde sfeer en op het zelfde niveau is verlopen als de openingsavond, zal het verslag van de organisator moeten laten uitschijnen. Wie er die eerste avond bij was, zal er allicht van overtuigd zijn dat mime meer aandacht verdient dan ze tot nu toe heeft gekregen.
Info: www.mime.be
Mimekrant, uitgave van de Vlaamse Mime Federatie vzw, Sint Marcusstraat 27, 2140 Borgerhout.
|
| Dit artikel werd reeds 199 keer gelezen. | auteur(s):Roger Arteel |
|